25 July, 1993: Roraima, Brazil

[in English]
25 July, 1993

It rained today until about noon so all I did was sit around and read Edgar Allen Poe stories. After lunch we drove to the Tropidurus rock. Laurie and I ripped through rocks looking for snakes and lizards. We found only four Hemidactylus, a Gymnophthalmus, an Elachistocleis, and a toad. We drove down the road a ways and went through some stumps in a field. Laurie found a skink (Mabuya carvaloi. I found a Scinax ruber. Laurie caught two Thecadactylus. Went to Caracaraí for dinner before driving back.

Upon returning we were given a dead Boa constrictor, which the people here found while working. The snake was nearly 2 m long. It looked as if it had been beaten to death and maybe even shot. Not the most humane way to kill an animal to be sure. We pickled it all the same. We also did the other animals and didn’t go out even though we wanted to with all the rain earlier.

I noticed something today for the first time, which may explain why I felt so lost in the forest several times on this trip: the sun shines on the NORTH side of the building here. As we’re near the equator and it is summer in the northern hemisphere, the sun is up near 20°N, so the sun is well north of us. In the winter the sun would shine on the south side of the building, but not now. I realized just now how disorienting that can be.

Another bizarre concept comes from the fact that all of our weather appears to come from the northeast. I guess storms swirl off the equator and hit as they move toward the southwest. Again, disorienting if your whole life weather has come out of the west, as in the U.S. Weather is bizarre!

One of the books I brought this trip was the Complete Works of Edgar Allen Poe. In “The Power of Word” Poe wrote “Ah, not in knowledge is happiness, but in the acquisition of knowledge! In forever knowing we are forever blessed, but to know all, were the curse of a fiend.” I believe that this may be my favorite story by Poe and one of the better short stories I’ve read, even though it’s only 3 ½ pages long.

Previous:
24 July, 1993

Next:
26 July, 1993
.
.
.
[em português]
25 de julho de 1993

Choveu hoje até meio-dia, então tudo que fiz foi sentar e ler histórias de Edgar Allen Poe. Depois do almoço fomos até a rocha Tropidurus. Laurie e eu vasculhamos pedras em busca de cobras e lagartos. Encontramos apenas quatro Hemidactylus, um Gymnophthalmus, um Elachistocleis e um sapo. Dirigimos pela estrada e passamos por alguns tocos em um campo. Laurie encontrou um lagarto (Mabuya carvaloi. Encontrei um Scinax ruber. Laurie pegou dois Thecadactylus. Fui jantar em Caracaraí antes de voltar.

Ao retornar, recebemos uma jibóia morta, que as pessoas daqui encontraram enquanto trabalhavam. A cobra tinha quase 2 m de comprimento. Parecia que tinha sido espancado até a morte e talvez até baleado. Não é a maneira mais humana de matar um animal, com certeza. Nós conservamos tudo do mesmo jeito. Também cuidamos dos outros animais e não saímos, apesar de querermos com toda a chuva mais cedo.

Percebi algo hoje pela primeira vez, o que pode explicar por que me senti tão perdido na floresta várias vezes nesta viagem: o sol brilha no lado NORTE do prédio aqui. Como estamos perto do equador e é verão no hemisfério norte, o sol nasce perto de 20°N, então o sol está bem ao norte de nós. No inverno o sol brilhava no lado sul do edifício, mas não agora. Acabei de perceber o quão desorientador isso pode ser.

Outro conceito bizarro vem do fato de que todo o nosso clima parece vir do Nordeste. Acho que as tempestades saem do equador e atingem-nas à medida que se movem em direção ao sudoeste. Mais uma vez, é desorientador se durante toda a sua vida o clima veio do oeste, como nos EUA. O clima é bizarro!

Um dos livros que trouxe nesta viagem foi a Obra Completa de Edgar Allen Poe. Em “O Poder da Palavra” Poe escreveu “Ah, não no conhecimento está a felicidade, mas na aquisição de conhecimento! Sabendo para sempre, seremos abençoados para sempre, mas saber tudo seria a maldição de um demônio.” Acredito que esta pode ser minha história favorita de Poe e um dos melhores contos que já li, embora tenha apenas 3 páginas e meia.

Anterior:
24 de julho de 1993

Próximo:
26 de julho de 1993
.
.
.
[en español]
25 de julio de 1993

Hoy llovió hasta el mediodía, así que todo lo que hice fue sentarme y leer historias de Edgar Allen Poe. Después del almuerzo nos dirigimos a la roca Tropidurus. Laurie y yo atravesamos rocas en busca de serpientes y lagartos. Encontramos sólo cuatro Hemidactylus, un Gymnophthalmus, un Elachistocleis y un sapo. Condujimos un trecho por la carretera y atravesamos unos tocones en un campo. Laurie encontró un eslizón (Mabuya carvaloi. Encontré un Scinax ruber. Laurie atrapó dos Thecadactylus. Fui a cenar a Caracaraí antes de regresar.

Al regresar nos dieron una Boa constrictor muerta, que la gente de aquí encontró mientras trabajaba. La serpiente medía casi 2 m de largo. Parecía como si lo hubieran matado a golpes y tal vez incluso a tiros. Sin duda, no es la forma más humana de matar a un animal. Lo marinamos de todos modos. También hicimos con los demás animales y no salimos a pesar de que queríamos hacerlo con toda la lluvia de antes.

Hoy noté algo por primera vez, lo que puede explicar por qué me sentí tan perdido en el bosque varias veces durante este viaje: aquí el sol brilla en el lado NORTE del edificio. Como estamos cerca del ecuador y es verano en el hemisferio norte, el sol está cerca de los 20°N, por lo que está muy al norte de nosotros. En invierno, el sol brillaría en el lado sur del edificio, pero ahora no. Hace un momento me di cuenta de lo desorientador que puede ser eso.

Otro concepto extraño surge del hecho de que todo nuestro clima parece provenir del noreste. Supongo que las tormentas surgen del ecuador y azotan a medida que avanzan hacia el suroeste. Nuevamente, es desorientador si el clima de toda tu vida ha venido del oeste, como en los EE. UU. ¡El clima es extraño!

Uno de los libros que traje a este viaje fue las Obras Completas de Edgar Allen Poe. En “El poder de la palabra”, Poe escribió: “¡Ah, no en el conocimiento está la felicidad, sino en la adquisición del conocimiento! Al saberlo para siempre somos bendecidos para siempre, pero saberlo todo sería la maldición de un demonio”. Creo que este puede ser mi cuento favorito de Poe y uno de los mejores cuentos que he leído, aunque sólo tiene 3 ½ páginas.

Anterior:
24 de julio de 1993

Próximo:
26 de julio de 1993
.
.
.
[en français]
25 juillet 1993

Il a plu aujourd'hui jusqu'à midi, alors je n'ai fait que m'asseoir et lire des histoires d'Edgar Allen Poe. Après le déjeuner, nous nous sommes rendus au rocher Tropidurus. Laurie et moi avons fouillé les rochers à la recherche de serpents et de lézards. Nous n'avons trouvé que quatre Hemidactylus, un Gymnophthalmus, un Elachistocleis et un crapaud. Nous avons parcouru un long chemin et traversé des souches dans un champ. Laurie a trouvé un scinque (Mabuya carvaloi. J'ai trouvé un Scinax ruber. Laurie a attrapé deux Thecadactylus. Je suis allée dîner à Caracaraí avant de repartir.

À notre retour, on nous a donné un Boa constrictor mort, que les gens d'ici ont trouvé en travaillant. Le serpent mesurait près de 2 m de long. On aurait dit qu'il avait été battu à mort et peut-être même abattu. Ce n’est certainement pas la manière la plus humaine de tuer un animal. Nous l'avons quand même mariné. Nous avons aussi fait les autres animaux et ne sommes pas sortis même si nous le voulions avec toute la pluie plus tôt.

J'ai remarqué quelque chose aujourd'hui pour la première fois, qui peut expliquer pourquoi je me suis senti si perdu dans la forêt à plusieurs reprises au cours de ce voyage : le soleil brille ici du côté NORD du bâtiment. Comme nous sommes près de l’équateur et que c’est l’été dans l’hémisphère nord, le soleil est levé à près de 20°N, donc bien au nord de nous. En hiver, le soleil brillait du côté sud du bâtiment, mais pas maintenant. Je viens de réaliser à quel point cela peut être désorientant.

Un autre concept bizarre vient du fait que toutes nos conditions météorologiques semblent provenir du nord-est. Je suppose que les tempêtes tourbillonnent au large de l’équateur et frappent en se déplaçant vers le sud-ouest. Encore une fois, c'est désorientant si la météo de votre vie vient de l'ouest, comme aux États-Unis. La météo est bizarre !

L'un des livres que j'ai emportés lors de ce voyage était les Œuvres complètes d'Edgar Allen Poe. Dans « Le pouvoir de la parole », Poe a écrit : « Ah, ce n'est pas dans la connaissance qu'est le bonheur, mais dans l'acquisition de la connaissance ! En sachant pour toujours, nous sommes bénis pour toujours, mais tout savoir serait la malédiction d'un démon. Je pense que c’est peut-être mon histoire préférée de Poe et l’une des meilleures nouvelles que j’ai lues, même si elle ne fait que 3 ½ pages.

Précédent:
24 juillet 1993

Suivant:
26 juillet 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
25 juli 1993

Het regende vandaag tot ongeveer het middaguur, dus het enige wat ik deed was rondhangen en de verhalen van Edgar Allen Poe lezen. Na de lunch reden we naar de Tropidurus rots. Laurie en ik scheurden door de rotsen op zoek naar slangen en hagedissen. We vonden slechts vier Hemidactylus, een Gymnophthalmus, een Elachistocleis en een pad. We reden een stuk verder de weg af en liepen door een paar boomstronken in een veld. Laurie vond een skink (Mabuya carvaloi. Ik vond een Scinax ruber. Laurie ving twee Thecadactylus. Ik ging naar Caracaraí voor het avondeten voordat ik terugreed.

Bij terugkomst kregen we een dode Boaconstrictor, die de mensen hier tijdens het werk vonden. De slang was bijna 2 meter lang. Het leek alsof hij was doodgeslagen en misschien zelfs was neergeschoten. Zeker niet de meest humane manier om een dier te doden. We hebben het allemaal hetzelfde gepekeld. We hebben ook de andere dieren gedaan en zijn niet naar buiten gegaan, ook al wilden we dat wel met al de regen eerder.

Ik merkte vandaag voor het eerst iets op, wat misschien verklaart waarom ik me tijdens deze reis verschillende keren zo verdwaald voelde in het bos: de zon schijnt hier aan de NOORDkant van het gebouw. Omdat we dicht bij de evenaar zijn en het zomer is op het noordelijk halfrond, staat de zon op bijna 20° noorderbreedte, dus de zon staat ver ten noorden van ons. In de winter scheen de zon aan de zuidkant van het gebouw, maar nu niet. Ik besefte zojuist hoe desoriënterend dat kan zijn.

Een ander bizar concept komt voort uit het feit dat al ons weer uit het noordoosten lijkt te komen. Ik vermoed dat stormen langs de evenaar wervelen en toeslaan terwijl ze naar het zuidwesten bewegen. Nogmaals, desoriënterend als het weer je hele leven uit het westen komt, zoals in de VS. Het weer is bizar!

Een van de boeken die ik meebracht op deze reis was de Complete Works van Edgar Allen Poe. In “The Power of Word” schreef Poe: “Ah, niet in kennis schuilt geluk, maar in het verwerven van kennis! Door voor altijd te weten zijn we voor altijd gezegend, maar alles weten zou de vloek van een vijand zijn. Ik geloof dat dit misschien wel mijn favoriete verhaal van Poe is en een van de betere korte verhalen die ik heb gelezen, ook al is het maar 3 ½ pagina's lang.

Vorig:
24 juli 1993

Volgende:
26 juli 1993

Posted on Ιανουάριος 21, 2024 0108 ΠΜ by petezani