16 July, 1993: Roraima, Brazil

[in English]
16 July, 1993

All morning I spent mapping out the trails onto paper. In the afternoon I went out the white trail, found a tree, and climbed. My technique is to find a vine that goes up into the tree I want to explore, shimmy up the vine until I get a bit tired, hold on with my legs, screw in one of steps, shimmy up and stand on the step one foot at a time to rest. It was a rather large tree and I had to use six tree steps to make it any appreciable height. The view was astounding as I was in one of the taller trees on top of the hill. I could see out toward the west for some distance. The tree was a bust though and I found nothing.

In the late afternoon, Miguel took us to an area where he’s having the forest cut for pasture. Laurie’s convinced this is our best chance to encounter Uracentron, which are restricted to the forest canopy. It’s fairly remarkable and also really disheartening to see all that destruction. The entire area was completely denuded of all living things exposing the orange Amazonian clay beneath. In one area, there was a guy who was cutting logs into two two halves length-wise. Then he cut these into boards with a chainsaw. He was making rough-cut 2 X 4’s (boards 3 cm X 10 cm) perfectly 7-m long…with a chainsaw. Impressive even as he was losing quite a bit to saw dust by the blade of the chainsaw. Yet another portion of the tropics one rarely gets to see up close. We plan on coming back for a better look around later.

Killer bees are still here. The weather was too cold and cloudy for them to fly today.

Tonight we drove out the side road where all of the ditches on the road have frogs calling. We found few frogs. Laurie and I triangulated on a calling Phyllomedusa hypochondrialis. We stopped at the building on the way out and got four Hemidactylus and two Gonatodes humeralis asleep on the building.

Previous:
15 July, 1993

Next:
17 July, 1993
.
.
.
[em português]
16 de julho de 1993

Passei a manhã toda mapeando as trilhas no papel. À tarde saí pela trilha branca, encontrei uma árvore e subi. Minha técnica é encontrar um cipó que suba na árvore que quero explorar, subir pelo cipó até ficar um pouco cansado, segurar com as pernas, aparafusar um dos degraus, subir e ficar no degrau com um pé só em um momento para descansar. Era uma árvore bastante grande e tive que usar seis degraus para torná-la uma altura apreciável. A vista era surpreendente, pois eu estava em uma das árvores mais altas no topo da colina. Eu podia ver o oeste por alguma distância. A árvore estava um fracasso e não encontrei nada.

No final da tarde, Miguel nos levou até uma área onde está cortando a mata para pastagem. Laurie está convencida de que esta é nossa melhor chance de encontrar Uracentron, que estão restritos à copa da floresta. É bastante notável e também muito desanimador ver toda essa destruição. Toda a área foi completamente despojada de todos os seres vivos, expondo a argila alaranjada da Amazônia por baixo. Em uma área, havia um cara que estava cortando toras em duas metades no sentido do comprimento. Depois ele cortou-as em tábuas com uma serra elétrica. Ele estava fazendo cortes brutos de 2 x 4 (tábuas de 3 cm x 10 cm) com comprimento perfeito de 7 m… com uma serra elétrica. Impressionante mesmo quando ele estava perdendo um pouco com a serragem da lâmina da serra elétrica. Mais uma porção dos trópicos que raramente se vê de perto. Planejamos voltar para ver melhor mais tarde.

As abelhas assassinas ainda estão aqui. O tempo estava muito frio e nublado para eles voarem hoje.

Esta noite saímos pela estrada lateral, onde todas as valas da estrada têm sapos cantando. Encontramos alguns sapos. Laurie e eu triangulamos uma chamada Phyllomedusa hypochondrialis. Paramos no prédio na saída e colocamos quatro Hemidactylus e dois Gonatodes humeralis dormindo no prédio.

Anterior:
15 de julho de 1993

Próximo:
17 de julho de 1993
.
.
.
[en español]
16 de julio de 1993

Pasé toda la mañana trazando los senderos en papel. Por la tarde salí por el sendero blanco, encontré un árbol y me subí. Mi técnica es encontrar una enredadera que suba al árbol que quiero explorar, trepar por la enredadera hasta que me canse un poco, agarrarme con las piernas, atornillar uno de los escalones, subirme y pararme en el escalón con un pie. a la vez para descansar. Era un árbol bastante grande y tuve que usar seis escalones para lograr una altura apreciable. La vista era asombrosa ya que estaba en uno de los árboles más altos en la cima de la colina. Podía ver hacia el oeste a cierta distancia. Pero el árbol estaba destrozado y no encontré nada.

Al final de la tarde, Miguel nos llevó a un área donde están talando el bosque para pastar. Laurie está convencida de que esta es nuestra mejor oportunidad de encontrar Uracentron, que están restringidos al dosel del bosque. Es bastante notable y también realmente desalentador ver toda esa destrucción. Toda el área quedó completamente despojada de todos los seres vivos, dejando al descubierto la arcilla anaranjada del Amazonas debajo. En un área, había un tipo que estaba cortando troncos en dos mitades a lo largo. Luego los cortó en tablas con una motosierra. Estaba haciendo tablas de 2 x 4 (tablas de 3 cm x 10 cm) perfectamente cortadas de 7 m de largo... con una motosierra. Impresionante incluso cuando estaba perdiendo bastante polvo con la hoja de la motosierra. Otra porción más de los trópicos que rara vez se puede ver de cerca. Planeamos regresar para ver mejor los alrededores más tarde.

Las abejas asesinas todavía están aquí. El tiempo estaba demasiado frío y nublado para que pudieran volar hoy.

Esta noche salimos por la carretera lateral donde todas las zanjas de la carretera tienen ranas cantando. Encontramos pocas ranas. Laurie y yo triangulamos una llamada Phyllomedusa hipocondrialis. Nos detuvimos en el edificio al salir y encontramos cuatro Hemidactylus y dos Gonatodes humeralis dormidos en el edificio.

Anterior:
15 de julio de 1993

Próximo:
17 de julio de 1993
.
.
.
[en français]
16 juillet 1993

Toute la matinée, j'ai passé à tracer les sentiers sur papier. Dans l'après-midi, j'ai emprunté le sentier blanc, j'ai trouvé un arbre et j'ai grimpé. Ma technique consiste à trouver une vigne qui monte dans l'arbre que je veux explorer, à grimper sur la vigne jusqu'à ce que je sois un peu fatigué, à tenir avec mes jambes, à visser l'une des marches, à grimper et à me tenir debout sur la marche d'un pied. à la fois pour se reposer. C'était un arbre assez grand et j'ai dû utiliser six marches pour lui donner une hauteur appréciable. La vue était époustouflante car j'étais dans l'un des arbres les plus hauts au sommet de la colline. Je pouvais voir vers l'ouest sur une certaine distance. Mais l’arbre était en ruine et je n’ai rien trouvé.

En fin d’après-midi, Miguel nous a emmenés dans une zone où il fait couper la forêt pour en faire du pâturage. Laurie est convaincue que c'est notre meilleure chance de rencontrer des Uracentron, qui sont limités à la canopée forestière. C’est assez remarquable et aussi très décourageant de voir toutes ces destructions. La zone entière était complètement dénuée de tout être vivant, exposant l’argile orange amazonienne en dessous. Dans une zone, il y avait un gars qui coupait des bûches en deux dans le sens de la longueur. Puis il les a découpés en planches avec une tronçonneuse. Il réalisait des ébauches de 2 X 4 (planches de 3 cm X 10 cm) parfaitement longues de 7 m… avec une tronçonneuse. Impressionnant même s'il perdait pas mal de sciure à cause de la lame de la tronçonneuse. Encore une autre partie des tropiques que l’on a rarement l’occasion de voir de près. Nous prévoyons de revenir plus tard pour mieux voir les lieux.

Les abeilles tueuses sont toujours là. Le temps était trop froid et nuageux pour qu'ils puissent voler aujourd'hui.

Ce soir, nous avons emprunté la route secondaire où tous les fossés de la route entendent des cris de grenouilles. Nous avons trouvé peu de grenouilles. Laurie et moi avons triangulé sur un Phyllomedusa hypochondrialis appelant. Nous nous sommes arrêtés au bâtiment en sortant et avons endormi quatre Hemidactylus et deux Gonatodes humeralis sur le bâtiment.

Précédent:
15 juillet 1993

Suivant:
17 juillet 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
16 juli 1993

De hele ochtend ben ik bezig geweest met het uitstippelen van de routes op papier. In de middag ging ik het witte pad op, vond een boom en klom. Mijn techniek is om een liaan te vinden die omhoog gaat in de boom die ik wil verkennen, langs de liaan te schuifelen tot ik een beetje moe word, vast te houden met mijn benen, een van de treden vast te draaien, omhoog te schuifelen en met één voet op de trede te gaan staan even uitrusten. Het was een vrij grote boom en ik moest zes boomtreden gebruiken om hem enige merkbare hoogte te geven. Het uitzicht was verbazingwekkend toen ik in een van de hogere bomen op de top van de heuvel zat. Ik kon over enige afstand naar het westen kijken. De boom was echter kapot en ik heb niets gevonden.

In de late namiddag nam Miguel ons mee naar een gebied waar hij het bos laat kappen voor weiland. Laurie is ervan overtuigd dat dit onze beste kans is om Uracentron tegen te komen, die beperkt zijn tot het bladerdak. Het is tamelijk opmerkelijk en ook erg ontmoedigend om al die verwoesting te zien. Het hele gebied was volledig ontdaan van alle levende wezens, waardoor de oranje Amazone-klei eronder bloot kwam te liggen. In één gebied was er een man die boomstammen in de lengte in twee helften zaagde. Vervolgens zaagde hij deze met een kettingzaag in planken. Hij maakte ruw gesneden 2 X 4's (planken van 3 cm X 10 cm) van perfect 7 meter lang... met een kettingzaag. Indrukwekkend, ook al verloor hij nogal wat door zaagstof door het blad van de kettingzaag. Nog een ander deel van de tropen dat je zelden van dichtbij ziet. We zijn van plan later nog eens terug te komen om beter rond te kijken.

Killerbijen zijn er nog steeds. Het weer was vandaag te koud en bewolkt om te vliegen.

Vanavond reden we de zijweg uit waar in alle sloten op de weg kikkers roepen. We hebben weinig kikkers gevonden. Laurie en ik hebben een driehoeksmeting gedaan over een roepnaam Phyllomedusa hypochondrialis. We stopten bij het gebouw op weg naar buiten en lieten vier Hemidactylus en twee Gonatodes humeralis slapen op het gebouw.

Vorig:
15 juli 1993

Volgende:
17 juli 1993

Posted on Ιανουάριος 20, 2024 0604 ΜΜ by petezani petezani

Σχόλια

Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια

Προσθήκη σχόλιου

Συνδεθείτε ή Εγγραφή για να προσθέσετε σχόλια