15 July, 1993: Roraima, Brazil
[in English]
15 July, 1993
I transcribed data from yesterday all morning. At one point this morning Laurie asked me what the hell I was thinking when I pickled some of the lizards yesterday. I asked what he meant and pulled out a lizard with arms bent at impossible angles and tails almost straight instead of anatomical position with curved tail. In other words, a horrible specimen. I said, hey, I injected; R arranged. He said he was almost too embarrassed to put some of these lizards in the collections. Oops.
In the afternoon I walked the white-green-orange loops and caught Adenomera, Coleodactylus, Gonatodes. It seems that the forest here is similar to yet different from Nicaragua in many ways. There aren’t as many really tall trees; there aren’t as many big thick lianas, there are fewer tree bromeliads, the forest isn’t as open in the understory, but there are some very tall trees (at least as tall as Nicaragua(; there’s a lot more palm here.
Why do I even bother making trails? It must be for other people, not me. I have such a hard time sticking to them. Today again I went wondering off into the forest. I guess getting lost a couple days ago didn’t teach me anything, but to notice where I was. It seems that I just can’t stay on the trail.
After testing the jumping ability of some Pseudopaludicola, Laurie and I went down to the fazenda by the river for water.
A swarm of insects approached our work porch and Jan and I watched them settle into a tree for the evening. Jan said, don’t you just want to run through the swarm with an insect net? I said, no not really. Turns out they were bees, probably africanized bees, so I’m really glad I didn’t take the suggestion seriously. The writing mass was about as big as two basketballs, full of buzzing bees. Hopefully they’ll fly off tomorrow.
At night Laurie and I waded up the stream a ways looking for Uranoscodon. Yes, Laurie was actually in the stream this time. We found four juveniles.
Previous:
14 July, 1993
Next:
16 July, 1993
.
.
.
[em português]
15 de julho de 1993
Transcrevi os dados de ontem durante toda a manhã. A certa altura, esta manhã, Laurie me perguntou o que diabos eu estava pensando quando peguei alguns lagartos ontem. Perguntei o que ele queria dizer e tirei um lagarto com braços dobrados em ângulos impossíveis e cauda quase reta em vez de posição anatômica com cauda curvada. Em outras palavras, um espécime horrível. Eu disse, ei, eu injetei; R arranjado. Ele disse que estava quase com vergonha de colocar alguns desses lagartos nas coleções. Ops.
À tarde caminhei pelas voltas branco-verde-laranja e peguei Adenomera, Coleodactylus, Gonatodes. Parece que a floresta aqui é semelhante, mas diferente da Nicarágua em muitos aspectos. Não existem tantas árvores realmente altas; não há tantos cipós grandes e grossos, há menos bromélias arbóreas, a floresta não é tão aberta no sub-bosque, mas há algumas árvores muito altas (pelo menos tão altas quanto a Nicarágua (; há muito mais palmeiras aqui).
Por que me preocupo em fazer trilhas? Deve ser para outras pessoas, não para mim. Eu tenho muita dificuldade em segui-los. Hoje novamente fui para a floresta. Acho que me perder há alguns dias não me ensinou nada, a não ser perceber onde eu estava. Parece que simplesmente não consigo ficar na trilha.
Depois de testar a habilidade de salto de alguns Pseudopaludicola, Laurie e eu descemos até a fazenda à beira do rio em busca de água.
Um enxame de insetos se aproximou de nossa varanda de trabalho e Jan e eu os observamos se acomodarem em uma árvore para passar a noite. Jan disse, você não quer apenas passar pelo enxame com uma rede contra insetos? Eu disse, não, não mesmo. Acontece que eram abelhas, provavelmente abelhas africanizadas, então estou muito feliz por não ter levado a sugestão a sério. A massa de escritores era do tamanho de duas bolas de basquete, cheia de abelhas zumbindo. Espero que eles voem amanhã.
À noite, Laurie e eu subimos o riacho procurando por Uranoscodon. Sim, Laurie estava realmente no stream desta vez. Encontramos quatro jovens.
Anterior:
14 de julho de 1993
Próximo:
16 de julho de 1993
.
.
.
[en español]
15 de julio de 1993
Transcribí datos de ayer toda la mañana. En un momento dado esta mañana, Laurie me preguntó qué diablos estaba pensando ayer cuando encurtí algunos de los lagartos. Le pregunté qué quería decir y saqué un lagarto con los brazos doblados en ángulos imposibles y la cola casi recta en lugar de una posición anatómica con la cola curva. En otras palabras, un espécimen horrible. Yo dije, oye, me inyecté; R arregló. Dijo que casi le daba vergüenza incluir algunos de estos lagartos en las colecciones. Ups.
Por la tarde caminé por los bucles blanco, verde y naranja y capturé Adenomera, Coleodactylus, Gonatodes. Parece que el bosque aquí es similar pero diferente al de Nicaragua en muchos aspectos. No hay tantos árboles realmente altos; no hay tantas lianas grandes y gruesas, hay menos bromelias arbóreas, el bosque no es tan abierto en el sotobosque, pero hay algunos árboles muy altos (al menos tan altos como Nicaragua; hay muchas más palmeras aquí.
¿Por qué me molesto en hacer senderos? Debe ser para otras personas, no para mí. Me cuesta mucho apegarme a ellos. Hoy nuevamente me adentré en el bosque. Supongo que perderme hace un par de días no me enseñó nada más que darme cuenta de dónde estaba. Parece que simplemente no puedo seguir el camino.
Después de probar la capacidad de salto de una Pseudopaludicola, Laurie y yo bajamos a la hacienda junto al río a buscar agua.
Un enjambre de insectos se acercó a nuestro porche de trabajo y Jan y yo los vimos acomodarse en un árbol para pasar la noche. Jan dijo: ¿No quieres simplemente atravesar el enjambre con una red para insectos? Dije que no, en realidad no. Resulta que eran abejas, probablemente abejas africanizadas, así que me alegro mucho de no haber tomado en serio la sugerencia. La masa de escritura era del tamaño de dos pelotas de baloncesto y estaba llena de abejas zumbando. Con suerte, volarán mañana.
Por la noche, Laurie y yo avanzamos por el arroyo en busca de Uranoscodon. Sí, Laurie estaba en la transmisión esta vez. Encontramos cuatro menores.
Anterior:
14 de julio de 1993
Próximo:
16 de julio de 1993
.
.
.
[en français]
15 juillet 1993
J'ai transcrit les données d'hier toute la matinée. À un moment donné ce matin, Laurie m'a demandé à quoi je pensais hier lorsque j'ai mariné certains lézards. J'ai demandé ce qu'il voulait dire et j'ai sorti un lézard avec des bras pliés à des angles impossibles et des queues presque droites au lieu d'une position anatomique avec une queue courbée. En d’autres termes, un horrible spécimen. J'ai dit, hé, je me suis injecté; R arrangé. Il a dit qu'il était presque trop gêné pour mettre certains de ces lézards dans les collections. Oops.
Dans l'après-midi, j'ai parcouru les boucles blanc-vert-orange et attrapé Adenomera, Coleodactylus, Gonatodes. Il semble que la forêt ici soit similaire à celle du Nicaragua, mais différente à bien des égards. Il n’y a pas autant d’arbres très grands ; il n'y a pas autant de grosses lianes épaisses, il y a moins de broméliacées arborescentes, la forêt n'est pas aussi ouverte dans le sous-étage, mais il y a quelques très grands arbres (au moins aussi grands que le Nicaragua (; il y a beaucoup plus de palmiers ici.
Pourquoi est-ce que je prends la peine de créer des sentiers ? Cela doit être pour les autres, pas pour moi. J'ai tellement de mal à m'y tenir. Aujourd'hui encore, je suis parti me balader dans la forêt. Je suppose que me perdre il y a quelques jours ne m'a rien appris, à part remarquer où j'étais. Il semble que je ne peux tout simplement pas rester sur la piste.
Après avoir testé la capacité de saut de certains Pseudopaludicola, Laurie et moi sommes descendus à la fazenda au bord de la rivière pour chercher de l'eau.
Un essaim d'insectes s'est approché de notre porche de travail et Jan et moi les avons regardés s'installer dans un arbre pour la soirée. Jan a dit, tu ne veux pas simplement traverser l'essaim avec un filet anti-insectes ? J'ai dit, non, pas vraiment. Il s’est avéré que c’étaient des abeilles, probablement des abeilles africanisées, donc je suis vraiment content de ne pas avoir pris la suggestion au sérieux. La masse d’écriture était aussi grosse que deux ballons de basket, remplis d’abeilles bourdonnantes. J'espère qu'ils s'envoleront demain.
La nuit, Laurie et moi avons remonté le ruisseau à la recherche d'Uranoscodon. Oui, Laurie était effectivement dans le stream cette fois-ci. Nous avons trouvé quatre mineurs.
Précédent:
14 juillet 1993
Suivant:
16 juillet 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
15 juli 1993
Ik heb de hele ochtend gegevens van gisteren getranscribeerd. Vanochtend vroeg Laurie me op een gegeven moment waar ik in godsnaam aan dacht toen ik gisteren een paar hagedissen in het zuur zat. Ik vroeg wat hij bedoelde en haalde er een hagedis uit met armen gebogen in onmogelijke hoeken en staarten bijna recht in plaats van een anatomische positie met gebogen staart. Met andere woorden: een afschuwelijk exemplaar. Ik zei: hé, ik injecteerde; R geregeld. Hij zei dat hij zich bijna te beschaamd voelde om enkele van deze hagedissen in de collecties op te nemen. Oeps.
In de middag liep ik over de wit-groen-oranje lussen en ving Adenomera, Coleodactylus, Gonatodes. Het lijkt erop dat het bos hier in veel opzichten op Nicaragua lijkt, maar toch anders is. Er zijn niet zoveel echt hoge bomen; er zijn niet zoveel grote dikke lianen, er zijn minder boombromelia's, het bos is niet zo open in de ondergroei, maar er zijn een aantal zeer hoge bomen (minstens zo hoog als Nicaragua (; er zijn hier veel meer palmbomen).
Waarom doe ik überhaupt de moeite om paden te maken? Het moet voor andere mensen zijn, niet voor mij. Ik vind het zo moeilijk om me aan ze te houden. Vandaag ging ik weer verwonderd het bos in. Ik denk dat het verdwalen een paar dagen geleden me niets anders heeft geleerd dan opmerken waar ik was. Het lijkt erop dat ik gewoon niet op het pad kan blijven.
Nadat we het springvermogen van enkele Pseudopaludicola hadden getest, gingen Laurie en ik naar de fazenda bij de rivier om water te halen.
Een zwerm insecten naderde onze werkveranda en Jan en ik keken toe hoe ze zich 's avonds in een boom nestelden. Jan zei, wil je niet gewoon met een insectennet door de zwerm rennen? Ik zei: nee, niet echt. Blijkt dat het bijen waren, waarschijnlijk Afrikaanse bijen, dus ik ben echt blij dat ik de suggestie niet serieus heb genomen. De schrijfmassa was ongeveer zo groot als twee basketballen, vol zoemende bijen. Hopelijk vliegen ze morgen weg.
's Nachts waadden Laurie en ik de stroom een eind op, op zoek naar Uranoscodon. Ja, Laurie was deze keer daadwerkelijk in de stream. We hebben vier jongeren gevonden.
Vorig:
14 juli 1993
Volgende:
16 juli 1993
Σχόλια
Προσθήκη σχόλιου