11 July, 1993: Roraima, Brazil

[in English]
11 July, 1993

I’m really happy in the tropics. The other day while we were out road driving I thought I couldn’t get much happier than I am now. It’s odd being totally miserable all of the time and loving it (just as Laurie said at one point). It was sorta the same way in Nicaragua, but I dodn’t realize it as clearly as here. A big part of how I feel I’m sure is that fact that I’m doing my own research. I have such a sense of accomplishment at the end of the day. I feel like I’m doing something.

POST-SCRIPT: after 30 years of field work, what I have learned about myself is that this feeling is about being out in nature. That is, this feeling of pure happiness occurs every year I am in the field regardless of WHERE that field work occurs.

I tested animals and pickled all morning. It was most boring. After lunch I went out into the forest on the orange trail and cut some more toward the swamp. I cut more trail, but not for very long cause the machete slipped from hand, hit a rock on the ground, bounced completely around, and the tip hit me right in the back of the hand causing no small amount of paint. I must have hit a nerve or really bruised the bone cause my hand still hurts. I can barely use it to grip. Even then there’s a background pain. My hand hurt for the rest of the day. I quit cutting soon thereafter.

Today the cowboys took all of the pigs out of the pen. What they did with them I have no idea. Probably took them to sell. It’s a little quieter now. We noticed today that everything here has babied: humans, pigs, cats, dogs, chickens, ducks, rabbits. There are all sorts of baby animals bugging us to death.

Before dinner I walked around the cow stalls and caught five geckos and one large tarantula to use for bait in minnow traps (teiids really only go after moving prey).

After dinner, Laurie and I went down to the stream looking for Uranoscodon. Given that they are nearly unapproachable during the day, getting them while asleep may be our only hope. However, they sleep over water, so I waded up the stream at night while Laurie walked on the nearby trail in case I got into trouble while wading in a stream at night (what could possibly go wrong?). I found and caught eight lizards asleep on branches over the water. Oh sure, I’ve had plenty of ticks, but never anything worse, til tonight. It all began because I wanted to wade the creek to find Uranoscodon. It was fun, except for the fact that water was up to my neck in some places. One was a meter above the water, but I was already in water up to my neck so I had to jump from my tiptoes to get it. By the end of 2 hours searching, I was actually shivering I was so cold. Odd, shivering in the tropics. Anyway, we got back and about an hour later I was changing clothes when I noticed a black splotch about a centimeter long on my angle. I touched it and it felt like mud, but it didn’t wipe off. I looked closer and realized it was a leech! My very first leech. Outstanding! I took some alcohol and preserved it for posterity. I would have to say that that is the grossest thing one can find on one’s person.

Previous:
10 July, 1993

Next:
12 July, 1993
.
.
.
[em português]
11 de julho de 1993

Estou muito feliz nos trópicos. Outro dia, enquanto estávamos dirigindo, pensei que não poderia ficar muito mais feliz do que estou agora. É estranho estar totalmente infeliz o tempo todo e adorar isso (assim como Laurie disse a certa altura). Foi mais ou menos assim na Nicarágua, mas não percebi tão claramente como aqui. Grande parte do que sinto, tenho certeza, é o fato de estar fazendo minha própria pesquisa. Tenho uma sensação de realização no final do dia. Eu sinto que estou fazendo alguma coisa.

PÓS-SCRIPT: depois de 30 anos de trabalho de campo, o que aprendi sobre mim mesmo é que esse sentimento é estar em meio à natureza. Ou seja, esse sentimento de pura felicidade ocorre todos os anos que estou no campo independente de ONDE ocorre esse trabalho de campo.

Testei animais e fiz conservas durante toda a manhã. Foi muito chato. Depois do almoço saí para a floresta pela trilha laranja e cortei mais um pouco em direção ao pântano. Cortei mais trilha, mas não por muito tempo porque o facão escorregou da mão, bateu em uma pedra no chão, quicou completamente e a ponta me atingiu bem nas costas da mão causando uma quantidade considerável de tinta. Devo ter atingido um nervo ou realmente machucado o osso porque minha mão ainda dói. Mal consigo usá-lo para segurar. Mesmo assim, há uma dor de fundo. Minha mão doeu pelo resto do dia. Parei de cortar logo em seguida.

Hoje os vaqueiros tiraram todos os porcos do curral. O que eles fizeram com eles eu não tenho ideia. Provavelmente os levou para vender. Está um pouco mais silencioso agora. Percebemos hoje que tudo aqui tem bebê: humanos, porcos, gatos, cachorros, galinhas, patos, coelhos. Existem todos os tipos de filhotes de animais nos incomodando até a morte.

Antes do jantar, caminhei pelas baias das vacas e peguei cinco lagartixas e uma tarântula grande para usar como isca em armadilhas para peixinhos (os teiídeos só vão depois de mover as presas).

Depois do jantar, Laurie e eu descemos até o riacho em busca de Uranoscodon. Dado que são quase inacessíveis durante o dia, pegá-los durante o sono pode ser a nossa única esperança. No entanto, eles dormem sobre a água, então eu subi o riacho à noite enquanto Laurie caminhava pela trilha próxima, para o caso de eu ter problemas ao entrar em um riacho à noite (o que poderia dar errado?). Encontrei e peguei oito lagartos dormindo em galhos sobre a água. Ah, claro, tive muitos carrapatos, mas nunca nada pior, até esta noite. Tudo começou porque eu queria atravessar o riacho para encontrar o Uranoscodon. Foi divertido, exceto pelo fato de que a água chegava até meu pescoço em alguns lugares. Um deles estava um metro acima da água, mas eu já estava com água até o pescoço, então tive que pular na ponta dos pés para pegá-lo. Ao final de 2 horas de busca, eu estava tremendo de tanto frio. Estranho, tremendo nos trópicos. De qualquer forma, voltamos e cerca de uma hora depois eu estava trocando de roupa quando notei uma mancha preta com cerca de um centímetro de comprimento no meu ângulo. Toquei e parecia lama, mas não saiu. Olhei mais de perto e percebi que era uma sanguessuga! Minha primeira sanguessuga. Fora do comum! Peguei um pouco de álcool e guardei para a posteridade. Eu teria que dizer que essa é a coisa mais nojenta que alguém pode encontrar em alguém.

Anterior:
10 de julho de 1993

Próximo:
12 de julho de 1993
.
.
.
[en español]
11 de julio de 1993

Soy realmente feliz en el trópico. El otro día, mientras conducíamos por la carretera, pensé que no podría ser mucho más feliz de lo que estoy ahora. Es extraño sentirse totalmente miserable todo el tiempo y amarlo (tal como dijo Laurie en un momento). Fue más o menos lo mismo en Nicaragua, pero no lo tengo tan claro como aquí. Una gran parte de lo que siento, estoy seguro, es el hecho de que estoy haciendo mi propia investigación. Tengo una gran sensación de logro al final del día. Siento que estoy haciendo algo.

POST-SCRIPT: después de 30 años de trabajo de campo, lo que he aprendido sobre mí es que este sentimiento es el de estar en la naturaleza. Es decir, este sentimiento de pura felicidad ocurre cada año que estoy en el campo, independientemente de DÓNDE se realice el trabajo de campo.

Probé con animales y los encurtí toda la mañana. Fue de lo más aburrido. Después del almuerzo salí al bosque por el sendero naranja y atajé un poco más hacia el pantano. Corté más rastro, pero no por mucho tiempo porque el machete se resbaló de la mano, golpeó una piedra en el suelo, rebotó completamente y la punta me golpeó justo en el dorso de la mano causando no poca cantidad de pintura. Debo haber golpeado un nervio o haberme lastimado mucho el hueso porque todavía me duele la mano. Apenas puedo usarlo para agarrar. Incluso entonces hay un dolor de fondo. Me dolió la mano durante el resto del día. Dejé de cortar poco tiempo después.

Hoy los vaqueros sacaron a todos los cerdos del corral. Lo que hicieron con ellos no tengo idea. Probablemente los llevó a vender. Está un poco más tranquilo ahora. Hoy nos hemos dado cuenta de que aquí todo tiene crías: humanos, cerdos, gatos, perros, gallinas, patos, conejos. Hay todo tipo de animales bebés que nos molestan hasta la muerte.

Antes de cenar, caminé por los establos de las vacas y atrapé cinco gecos y una tarántula grande para usarlos como cebo en trampas para pececillos (los teiids en realidad solo persiguen a sus presas en movimiento).

Después de cenar, Laurie y yo bajamos al arroyo en busca de Uranoscodon. Dado que son casi inaccesibles durante el día, conseguirlos mientras dormimos puede ser nuestra única esperanza. Sin embargo, duermen sobre el agua, así que caminé por el arroyo por la noche mientras Laurie caminaba por el sendero cercano en caso de que me metiera en problemas mientras caminaba en un arroyo por la noche (¿qué podría salir mal?). Encontré y atrapé ocho lagartos dormidos en ramas sobre el agua. Oh, claro, he tenido muchas garrapatas, pero nunca nada peor, hasta esta noche. Todo empezó porque quería vadear el arroyo para encontrar Uranoscodon. Fue divertido, excepto por el hecho de que el agua me llegaba hasta el cuello en algunos lugares. Uno estaba a un metro sobre el agua, pero yo ya estaba con el agua hasta el cuello así que tuve que saltar de puntillas para cogerlo. Al final de 2 horas de búsqueda, estaba temblando de tanto frío. Es extraño, temblando en los trópicos. De todos modos, regresamos y aproximadamente una hora después me estaba cambiando de ropa cuando noté una mancha negra de aproximadamente un centímetro de largo en mi ángulo. Lo toqué y lo sentí como barro, pero no se limpió. ¡Miré más de cerca y me di cuenta de que era una sanguijuela! Mi primera sanguijuela. ¡Pendiente! Tomé un poco de alcohol y lo conservé para la posteridad. Debo decir que eso es lo más asqueroso que uno puede encontrar en su persona.

Anterior:
10 de julio de 1993

Próximo:
12 de julio de 1993
.
.
.
[en français]
11 juillet 1993

Je suis vraiment heureux sous les tropiques. L’autre jour, alors que nous roulions sur la route, je pensais que je ne pourrais pas être plus heureux qu’aujourd’hui. C’est étrange d’être tout le temps totalement malheureux et d’aimer ça (comme Laurie l’a dit à un moment donné). C’était un peu la même chose au Nicaragua, mais je ne m’en rends pas compte aussi clairement qu’ici. Une grande partie de ce dont je suis sûr vient du fait que je fais mes propres recherches. J'ai un tel sentiment d'accomplissement à la fin de la journée. J'ai l'impression de faire quelque chose.

POST-SCRIPT : après 30 ans de travail sur le terrain, ce que j'ai appris sur moi-même, c'est que ce sentiment est celui d'être en pleine nature. Autrement dit, ce sentiment de pur bonheur se produit chaque année où je suis sur le terrain, quel que soit l'endroit où se déroule le travail sur le terrain.

J'ai testé des animaux et mariné toute la matinée. C'était très ennuyeux. Après le déjeuner, je suis sorti dans la forêt sur le sentier orange et j'ai coupé encore un peu vers le marais. J'ai coupé plus de piste, mais pas pour très longtemps car la machette a glissé de la main, a heurté un rocher au sol, a rebondi complètement et la pointe m'a frappé directement sur le dos de la main, provoquant une grande quantité de peinture. J'ai dû toucher un nerf ou vraiment blesser l'os parce que ma main me fait encore mal. Je peux à peine l'utiliser pour saisir. Même alors, il y a une douleur de fond. Ma main me faisait mal pour le reste de la journée. J'ai arrêté de couper peu de temps après.

Aujourd'hui, les cowboys ont sorti tous les cochons de l'enclos. Ce qu’ils en ont fait, je n’en ai aucune idée. Il les a probablement emmenés pour les vendre. C'est un peu plus calme maintenant. Nous avons remarqué aujourd'hui que tout ici a bébé : les humains, les cochons, les chats, les chiens, les poules, les canards, les lapins. Il y a toutes sortes de bébés animaux qui nous harcèlent à mort.

Avant le dîner, je me suis promené dans les stalles des vaches et j'ai attrapé cinq geckos et une grosse tarentule à utiliser comme appât dans des pièges à ménés (les teiidés ne s'attaquent en réalité qu'à des proies en mouvement).

Après le dîner, Laurie et moi sommes descendus au ruisseau à la recherche de Uranoscodon. Étant donné qu’ils sont presque inaccessibles pendant la journée, les trouver pendant leur sommeil peut être notre seul espoir. Cependant, ils dorment au-dessus de l'eau, alors j'ai remonté le ruisseau la nuit pendant que Laurie marchait sur le sentier voisin au cas où j'aurais des ennuis en pataugeant dans un ruisseau la nuit (qu'est-ce qui pourrait mal se passer ?). J'ai trouvé et attrapé huit lézards endormis sur des branches au-dessus de l'eau. Oh, bien sûr, j'ai eu beaucoup de tiques, mais jamais rien de pire, jusqu'à ce soir. Tout a commencé parce que je voulais parcourir le ruisseau pour trouver Uranoscodon. C'était amusant, sauf que l'eau m'arrivait jusqu'au cou à certains endroits. L’un d’eux était à un mètre au-dessus de l’eau, mais j’étais déjà dans l’eau jusqu’au cou, j’ai donc dû sauter sur la pointe des pieds pour l’attraper. Au bout de 2 heures de recherche, je frissonnais tellement j'avais froid. Bizarre, frissonner sous les tropiques. Quoi qu'il en soit, nous sommes rentrés et environ une heure plus tard, je changeais de vêtements lorsque j'ai remarqué une tache noire d'environ un centimètre de long sur mon angle. Je l’ai touché et c’était comme de la boue, mais ça ne s’est pas effacé. J'ai regardé de plus près et j'ai réalisé que c'était une sangsue ! Ma toute première sangsue. Remarquable! J'ai pris de l'alcool et je l'ai conservé pour la postérité. Je dois dire que c’est la chose la plus grossière qu’on puisse trouver chez soi.

Précédent:
10 juillet 1993

Suivant:
12 juillet 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
11 juli 1993

Ik ben echt gelukkig in de tropen. Onlangs, toen we aan het rijden waren, dacht ik dat ik niet veel gelukkiger kon worden dan nu. Het is vreemd om je de hele tijd totaal ellendig te voelen en ervan te houden (zoals Laurie op een gegeven moment zei). In Nicaragua was het min of meer hetzelfde, maar ik besefte het niet zo duidelijk als hier. Een groot deel van hoe ik er zeker van ben, is het feit dat ik mijn eigen onderzoek doe. Ik heb zo'n gevoel van voldoening aan het eind van de dag. Ik heb het gevoel dat ik iets doe.

POSTSCRIPT: na 30 jaar veldwerk heb ik over mezelf geleerd dat dit gevoel te maken heeft met buiten zijn in de natuur. Dat wil zeggen dat dit gevoel van puur geluk elk jaar optreedt als ik in het veld ben, ongeacht WAAR dat veldwerk plaatsvindt.

Ik heb de hele ochtend dieren getest en gepekeld. Het was best saai. Na de lunch ging ik het bos in over het sinaasappelpad en sneed nog een stukje richting het moeras. Ik sneed meer spoor af, maar niet voor heel lang, want de kapmes gleed uit mijn hand, raakte een rots op de grond, stuiterde volledig in het rond en de punt raakte me precies in de rug van mijn hand, waardoor er geen kleine hoeveelheid verf ontstond. Ik moet een zenuw hebben geraakt of het bot echt hebben gekneusd, want mijn hand doet nog steeds pijn. Ik kan hem nauwelijks gebruiken om vast te pakken. Zelfs dan is er achtergrondpijn. De rest van de dag deed mijn hand pijn. Ik ben kort daarna gestopt met knippen.

Vandaag hebben de cowboys alle varkens uit het hok gehaald. Wat ze ermee hebben gedaan, geen idee. Waarschijnlijk meegenomen om te verkopen. Het is nu wat rustiger. We hebben vandaag gemerkt dat alles hier is bevallen: mensen, varkens, katten, honden, kippen, eenden, konijnen. Er zijn allerlei babydieren die ons dood afluisteren.

Voor het eten liep ik rond de koeienstallen en ving vijf gekko's en een grote tarantula om als aas te gebruiken in voornvallen (teiids gaan eigenlijk alleen achter bewegende prooien aan).

Na het eten gingen Laurie en ik naar de beek op zoek naar Uranoscodon. Aangezien ze overdag bijna ongenaakbaar zijn, kan het onze enige hoop zijn om ze tijdens de slaap te krijgen. Ze slapen echter boven het water, dus waadde ik 's nachts de beek op terwijl Laurie over het nabijgelegen pad liep voor het geval ik in de problemen zou komen tijdens het waden in een beek 's nachts (wat zou er mis kunnen gaan?). Ik vond en ving acht hagedissen slapend op takken boven het water. Oh ja, ik heb genoeg teken gehad, maar nooit iets ergers, tot vanavond. Het begon allemaal omdat ik door de kreek wilde waden om Uranoscodon te vinden. Het was leuk, behalve dat het water op sommige plekken tot aan mijn nek stond. Eén lag een meter boven het water, maar ik stond al tot aan mijn nek in het water, dus ik moest van mijn tenen springen om hem te pakken te krijgen. Tegen het einde van de twee uur zoeken, rilde ik eigenlijk, ik had het zo koud. Vreemd, bibberen in de tropen. Hoe dan ook, we kwamen terug en ongeveer een uur later was ik me aan het omkleden toen ik een zwarte vlek van ongeveer een centimeter lang op mijn hoek zag. Ik raakte het aan en het voelde als modder, maar het veegde niet weg. Ik keek dichterbij en besefte dat het een bloedzuiger was! Mijn allereerste bloedzuiger. Uitstekend! Ik nam wat alcohol en bewaarde het voor het nageslacht. Ik zou moeten zeggen dat dit het grofste is wat je aan iemands persoon kunt ontdekken.

Vorig:
10 juli 1993

Volgende:
12 juli 1993

Posted on Ιανουάριος 20, 2024 0404 ΜΜ by petezani