28 June, 1993: Roraima, Brazil

[in English]
28 June, 1993

This morning Jan, Laurie, and I went into town for supplies. We got boards for my lizard raceway, water, and other things. On the way back we came upon 10-15 Yanomami Indians walking along the road. They were on their way to Caracaraí. Turns out Laurie and Jan knew at least one of them from a previous trip. They stopped and talked for a few minutes. They were so interesting looking and am impressive sight to see. They had their 3-m tall bow and arrows.

We organized the lab for a while after that. At about 1:30 I left to trek out in the forest to see what it was like. Superficially a lot like the forest we worked in Nicaragua earlier this year. I went almost NE up the hill to a ridgetop then angled more north over the hill. I came to a stream and followed it downhill. I thought it would eventually join the stream that runs just downhill from our building. Once the stream came off the hill it hit a flat area and just became a marsh/swamp, which is likely really good for amphibians. I followed it for a while.

At about 3:30 I turned back as I didn’t really want to spend the evening out in the forest. After stumbling around a while I managed to hit a trail along the stream and followed it back to camp. The forest looks pretty nice. Some big trees, some with vines, heliconia, not a lot of second growth away from the edges. In all, I wandered around for 3.5 hours. If you can have absolutely no idea where you are and still not consider yourself lost, it happened to me today. At one point I had no idea where I was. I’m not even sure I can find some spots again.

I found an Anolis chrysolepis and some small leaf litter sphaerodactylid [probably my first Coleodactylus septentrionalis]. I didn’t see much else, but I wasn’t really looking either, just scouting habitat.

After dinner we went road driving and stopped at a pond with lots of calling frogs. We waded in it for a while collecting many frogs including: Scinax ruber, Leptodactylus, Physolaema, Hyla. We also found an Anolis chrysolepis and a Leptodeira. Once back at camp we preserved animals for a while.

Sometimes I miss people back in the states. Seems like many have not even been on my mind much at all. Sometimes I find myself missing people without even realizing how much I miss them. Oh, how my life has changed in the past few years.

Previous:
27 June, 1993

Next:
29 June, 1993
.
.
.
[em português]
28 de junho de 1993

Esta manhã, Jan, Laurie e eu fomos à cidade buscar suprimentos. Temos pranchas para minha pista de lagarto, água e outras coisas. No caminho de volta encontramos de 10 a 15 índios Yanomami caminhando pela estrada. Eles estavam a caminho de Caracaraí. Acontece que Laurie e Jan conheciam pelo menos um deles de uma viagem anterior. Eles pararam e conversaram por alguns minutos. Eles eram tão interessantes e são uma visão impressionante de se ver. Eles tinham arco e flechas de 3 m de altura.

Organizamos o laboratório por um tempo depois disso. Por volta de 13h30, saí para caminhar pela floresta para ver como era. Superficialmente muito parecido com a floresta que trabalhamos na Nicarágua no início deste ano. Fui quase NE subindo a colina até o topo de uma crista e depois inclinei mais para o norte sobre a colina. Cheguei a um riacho e o segui morro abaixo. Achei que acabaria se juntando ao riacho que desce a colina do nosso prédio. Assim que o riacho saiu da colina, atingiu uma área plana e se tornou um pântano, o que provavelmente é muito bom para os anfíbios. Eu acompanhei por um tempo.

Por volta das 15h30, voltei porque não queria passar a noite na floresta. Depois de tropeçar um pouco, consegui encontrar uma trilha ao longo do riacho e a segui de volta ao acampamento. A floresta parece muito bonita. Algumas árvores grandes, algumas com vinhas, helicônias, sem muitas plantas secundárias longe das bordas. Ao todo, vaguei por 3,5 horas. Se você não tem absolutamente nenhuma ideia de onde está e ainda assim não se considera perdido, aconteceu comigo hoje. A certa altura, eu não tinha ideia de onde estava. Nem tenho certeza se posso encontrar alguns lugares novamente.

Encontrei um Anolis chrysolepis e algumas pequenas folhas de esphaerodactylidae [provavelmente meu primeiro Coleodactylus septentrionalis]. Não vi muito mais, mas também não estava olhando, apenas explorando o habitat.

Depois do jantar, fomos dirigir pela estrada e paramos em um lago com muitos sapos cantando. Nós andamos por lá por um tempo coletando muitos sapos, incluindo: Scinax ruber, Leptodactylus, Physolaema, Hyla. Encontramos também uma Anolis chrysolepis e uma Leptodeira. De volta ao acampamento, preservamos os animais por um tempo.

Às vezes sinto falta de pessoas nos Estados Unidos. Parece que muitos nem sequer estiveram em minha mente. Às vezes sinto falta das pessoas, mesmo sem perceber o quanto sinto falta delas. Oh, como minha vida mudou nos últimos anos.

Anterior:
27 de junho de 1993

Próximo:
29 de junho de 1993
.
.
.
[en español]
28 de junio de 1993

Esta mañana, Jan, Laurie y yo fuimos a la ciudad a buscar suministros. Conseguimos tablas para mi pista de carreras de lagartos, agua y otras cosas. En el camino de regreso nos encontramos entre 10 y 15 indios yanomami caminando por el camino. Iban camino a Caracaraí. Resulta que Laurie y Jan conocían al menos a uno de ellos de un viaje anterior. Se detuvieron y hablaron durante unos minutos. Tenían un aspecto muy interesante y es un espectáculo impresionante de ver. Tenían su arco y sus flechas de 3 m de altura.

Organizamos el laboratorio por un tiempo después de eso. Aproximadamente a la 1:30 salí a caminar por el bosque para ver cómo era. Superficialmente se parece mucho al bosque en el que trabajamos en Nicaragua a principios de este año. Subí casi al NE por la colina hasta la cima de una cresta y luego giré más hacia el norte sobre la colina. Llegué a un arroyo y lo seguí cuesta abajo. Pensé que eventualmente se uniría al arroyo que corre cuesta abajo desde nuestro edificio. Una vez que el arroyo salió de la colina, llegó a un área plana y se convirtió en un pantano, lo que probablemente sea realmente bueno para los anfibios. Lo seguí por un tiempo.

Alrededor de las 3:30 me di la vuelta porque no quería pasar la tarde en el bosque. Después de dar vueltas un rato, logré encontrar un sendero a lo largo del arroyo y lo seguí de regreso al campamento. El bosque se ve muy bonito. Algunos árboles grandes, algunos con enredaderas, heliconias, no mucho crecimiento secundario lejos de los bordes. En total, deambulé durante 3,5 horas. Si no tienes ni idea de dónde estás y aun así no te consideras perdido, hoy me pasó a mí. En un momento no tenía idea de dónde estaba. Ni siquiera estoy seguro de poder encontrar algunos lugares nuevamente.

Encontré un Anolis chrysolepis y un pequeño esferodáctilo de hojarasca [probablemente mi primer Coleodactylus septentrionalis]. No vi mucho más, pero en realidad tampoco estaba mirando, sólo explorando el hábitat.

Después de la cena, condujimos por la carretera y nos detuvimos en un estanque con muchas ranas cantando. Caminamos un rato en él recolectando muchas ranas, entre ellas: Scinax ruber, Leptodactylus, Physolaema, Hyla. También encontramos una Anolis chrysolepis y una Leptodeira. Una vez de regreso al campamento preservamos a los animales por un tiempo.

A veces extraño a la gente en Estados Unidos. Parece que muchos ni siquiera han estado en mi mente. A veces extraño a las personas sin siquiera darme cuenta de cuánto las extraño. Oh, cómo ha cambiado mi vida en los últimos años.

Anterior:
27 de junio de 1993

Próximo:
29 de junio de 1993
.
.
.
[en français]
28 juin 1993

Ce matin, Jan, Laurie et moi sommes allés en ville chercher des fournitures. Nous avons des planches pour mon chemin de lézard, de l'eau et d'autres choses. Sur le chemin du retour, nous avons croisé 10 à 15 Indiens Yanomami marchant le long de la route. Ils étaient en route pour Caracaraí. Il s'avère que Laurie et Jan connaissaient au moins l'un d'entre eux lors d'un précédent voyage. Ils s'arrêtèrent et parlèrent pendant quelques minutes. Ils étaient si intéressants et c’est un spectacle impressionnant à voir. Ils avaient leur arc et leurs flèches de 3 m de haut.

Nous avons ensuite organisé le laboratoire pendant un certain temps. Vers 13h30 je suis parti faire une randonnée dans la forêt pour voir à quoi ça ressemblait. En apparence, cela ressemble beaucoup à la forêt dans laquelle nous avons travaillé au Nicaragua plus tôt cette année. Je suis allé presque au nord-est jusqu'au sommet d'une crête, puis j'ai orienté plus au nord au-dessus de la colline. Je suis arrivé à un ruisseau et je l'ai suivi en descente. Je pensais qu'il finirait par rejoindre le ruisseau qui coule juste en aval de notre immeuble. Une fois que le ruisseau a quitté la colline, il a heurté une zone plate et est devenu un marais/marécage, ce qui est probablement très bon pour les amphibiens. Je l'ai suivi pendant un moment.

Vers 15h30, je fais demi-tour car je n’ai pas vraiment envie de passer la soirée en forêt. Après avoir trébuché pendant un moment, j'ai réussi à trouver un sentier le long du ruisseau et à le suivre jusqu'au camp. La forêt a l'air plutôt sympa. Quelques grands arbres, certains avec des vignes, des héliconias, pas beaucoup de secondes pousses en dehors des bords. En tout, j'ai erré pendant 3,5 heures. Si vous ne savez absolument pas où vous êtes et ne vous considérez toujours pas perdu, cela m'est arrivé aujourd'hui. À un moment donné, je ne savais pas où j'étais. Je ne suis même pas sûr de pouvoir retrouver des places.

J'ai trouvé un Anolis chrysolepis et quelques petits sphaérodactyles de litière de feuilles [probablement mon premier Coleodactylus septentrionalis]. Je n’ai pas vu grand-chose d’autre, mais je ne cherchais pas vraiment non plus, je faisais juste du repérage de l’habitat.

Après le dîner, nous avons pris la route et nous sommes arrêtés près d'un étang avec beaucoup de grenouilles qui criaient. Nous y avons pataugé pendant un moment en collectant de nombreuses grenouilles dont : Scinax ruber, Leptodactylus, Physolaema, Hyla. Nous avons également trouvé un Anolis chrysolepis et un Leptodeira. De retour au camp nous avons préservé les animaux pendant un moment.

Parfois, les gens aux États-Unis me manquent. On dirait que beaucoup ne me préoccupent même pas beaucoup. Parfois, des gens me manquent sans même me rendre compte à quel point ils me manquent. Oh, comme ma vie a changé ces dernières années.

Précédent:
27 juin 1993

Suivant:
29 juin 1993
.
.
.
[in het Nederlands]
28 juni 1993

Vanmorgen zijn Jan, Laurie en ik naar de stad gegaan om spullen te halen. We hebben planken voor mijn hagedissenloopbaan, water en andere dingen. Op de terugweg kwamen we 10-15 Yanomami-indianen tegen die langs de weg liepen. Ze waren op weg naar Caracaraí. Blijkt dat Laurie en Jan minstens één van hen kenden van een vorige reis. Ze stopten en praatten een paar minuten. Ze zagen er zo interessant uit en zijn indrukwekkend om te zien. Ze hadden hun drie meter hoge pijl en boog.

Daarna hebben we het lab een tijdje georganiseerd. Om ongeveer half twee vertrok ik om het bos in te trekken om te zien hoe het was. Oppervlakkig gezien lijkt het veel op het bos waar we eerder dit jaar in Nicaragua aan werkten. Ik ging bijna in noordoostelijke richting de heuvel op naar een bergkam en draaide toen noordelijker over de heuvel. Ik kwam bij een beekje en volgde het bergafwaarts. Ik dacht dat het uiteindelijk zou aansluiten bij de beek die vlak bij ons gebouw bergafwaarts loopt. Toen de stroom eenmaal van de heuvel afkwam, kwam hij op een vlak gebied terecht en veranderde in een moeras/moeras, wat waarschijnlijk heel goed is voor amfibieën. Ik heb het een tijdje gevolgd.

Om ongeveer half drie keerde ik terug omdat ik eigenlijk geen zin had om de avond in het bos door te brengen. Na een tijdje rondgestruikeld te hebben, slaagde ik erin een pad langs de beek te vinden en volgde het terug naar het kamp. Het bos ziet er best mooi uit. Enkele grote bomen, sommige met wijnstokken, heliconia, niet veel tweede groei weg van de randen. In totaal heb ik 3,5 uur rondgezworven. Als je absoluut geen idee kunt hebben waar je bent en jezelf nog steeds niet als verloren beschouwt, is mij vandaag overkomen. Op een gegeven moment had ik geen idee waar ik was. Ik weet niet eens zeker of ik nog een paar plekjes kan vinden.

Ik vond een Anolis chrysolepis en wat klein bladafval sphaerodactylid [waarschijnlijk mijn eerste Coleodactylus septentrionalis]. Verder heb ik niet veel gezien, maar ik heb ook niet echt gekeken, alleen maar de habitat verkend.

Na het eten zijn we gaan rijden en zijn gestopt bij een vijver met veel roepende kikkers. We hebben er een tijdje in gewaad en vele kikkers verzameld, waaronder: Scinax ruber, Leptodactylus, Physolaema, Hyla. We vonden ook een Anolis chrysolepis en een Leptodeira. Eenmaal terug op het kamp hebben we een tijdje dieren geconserveerd.

Soms mis ik mensen in de Verenigde Staten. Het lijkt erop dat ik aan velen niet eens veel heb gedacht. Soms merk ik dat ik mensen mis zonder zelfs maar te beseffen hoeveel ik ze mis. Oh, wat is mijn leven de afgelopen jaren veranderd.

Vorig:
27 juni 1993

Volgende:
29 juni 1993

Posted on Ιανουάριος 19, 2024 0529 ΜΜ by petezani